Na een carrière van bijna vier decennia hebben Die Fantastischen Vier aangekondigd dat ze er een punt achter zetten. De Duitse hiphop-pioniers gaan nog één keer op tournee. Deze afscheidstournee, “Der letzte Bus” genaamd, start in december 2026 en loopt tot 2028.
Een definitief einde aan de live-optredens
Smudo, Thomas D, Michi Beck en And.Ypsilon stappen dus voor een laatste keer de tourbus in. Ze doorkruisen het land en stoppen overal waar ze in hun lange carrière al eens geweest zijn, met onder meer een halte in Hannover op 19 december 2026. Voor de fans is het de laatste kans om de groep, die sinds hun hit “Die da?!” uit 1991 meer dan duizend concerten speelde, live aan het werk te zien.
De aankondiging zelf gebeurde in het Schauspiel Stuttgart. Volgens aanwezigen hing er een sfeer van dankbaarheid, nostalgie en een opvallende nonchalance; een sfeer die misschien enkel past bij vier mannen die al meer dan 35 jaar samen muziek maken. Michi Beck verduidelijkte wel dat het geen volledige breuk is. De “Fanta-familie” blijft bestaan, maar de grote live-optredens stoppen definitief. “Het is het begin van het einde,” klonk het.
De Zwabische connectie
Dat de aankondiging net in Stuttgart plaatsvond, is geen toeval. Alles begon voor de Fantas in 1989 in Stuttgart-Wangen. In die tijd was Stuttgart geen hippe metropool, maar eerder de thuisbasis van ‘Tüftler’: ingenieurs en knutselaars, geen dromers. Het was vanuit deze nuchtere context dat de band hiphop naar de Duitse mainstream bracht.
Terwijl andere rappers inzetten op een gangsterimago en straatpraat, maakten de Fantas “Rap aus’m Ländle” (rap uit de regio). Ze creëerden een volledig eigen school binnen de ‘Sprechgesang’: taalbewust, ironisch en ritmisch. Ze rapten in het Duits over liefde, vriendschap en alledaagse drama’s. Toen “Die da?!” in 1992 op MTV grijsgedraaid werd, wist plots elke tiener dat je uit Stuttgart kon komen en toch cool kon zijn.
Het geheim van de lange adem
Hun lange levensduur is misschien te danken aan die typisch Zwabische nauwgezetheid. Waar collega’s zich verbrandden aan kortstondige trends, bleven de Fantas decennialang trouw aan hun eigen geluid. Platen als “Lauschgift” of “Fornika” klinken telkens anders, maar nooit willekeurig. Zelfs hun oude hits als “MfG” voelen vandaag niet retro aan, maar eerder als cultureel erfgoed.
Daarnaast was de groep altijd opvallend ijverig, een andere Zwabische deugd. Ze bouwden hun eigen studio, produceerden zelf en richtten hun eigen label op, lang voordat dat de norm werd in de industrie. Het is die mix van ingenieurskunst en zelfspot die hun thuisregio Baden-Württemberg typeert: met beide voeten op de grond, maar met een globale ambitie.
Een concert als een gesprek onder vrienden
Hoewel de band regionaal begon, werden ze al snel een nationaal fenomeen. Hun publiek is altijd een bonte mengeling geweest: de oorspronkelijke MTV-generatie staat er naast hun kinderen, de pure hiphop-liefhebber naast de popfan.
In een tijdperk van tot in de puntjes geregisseerde hoogglans-evenementen, voelen Fanta 4-shows bijna ouderwets aan, in de positieve zin van het woord. In plaats van een afgelikt spektakel, krijgt het publiek spontane discussies op het podium, technische foutjes die uitgroeien tot komische hoogtepunten, en een band die zichzelf vooral niet te serieus neemt. Het geeft het gevoel van een gesprek onder vrienden bij te wonen, maar dan wel voor een publiek van tienduizenden mensen.
Over de auteur
